ΛΕΥΚΟΠΕΤΡΑ ΞΑΝΘΗΣ: Εκδήλωση μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λευκόπετρας με κεντρική ομιλήτρια την φιλόλογο κ. Παπαδοπούλου Όλγα.

Εκδήλωση μνήμης

της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λευκόπετρας

 

Την ημέρα μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, τίμησε την 18/5/2016. ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λευκόπετρας.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, ευλόγησαν και τίμησαν με την παρουσία τους, εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης, Δημοτικοί και Περιφερικοί Σύμβουλοι, εκπρόσωποι Σωμάτων Ασφαλείας, εκπρόσωποι πολιτιστικών και άλλων Συλλόγων και φορέων καθώς και πλήθος κόσμου, μελών αλλά και φίλων του Πολιτιστικού Συλλόγου Λευκόπετρας.

Όπως ανέφερε στον χαιρετισμό της η πρόεδρος του Συλλόγου κ. Κυριακίδου Βασιλική, «ως ιστορικός ποντιακός Σύλλογος έχουμε καθήκον να αναδεικνύουμε και να τιμούμε ηρωικές μορφές της Ελληνικής ιστορίας, που έχουν καταγωγή από τον μαρτυρικό Πόντο».

Τέλος, η κ. Κυριακίδου Βασιλική ευχαρίστησε «όλους όσους συνετέλεσαν ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση, οι οποίοι όλοι ανταποκρίθηκαν εθελοντικά και με ιδιαίτερο ενθουσιασμό στο κάλεσμά της».

Με όλους τους χωριανούς να είναι παρών και σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο του Κεραυνού Λευκόπετρας στο προαύλιο χώρο της πρόνοιας όπου έλαβε χώρα η εκδήλωση και παρουσία του Δημάρχου του Δήμου Αβδήρων κ. Τσιτιρίδη Γιώργου, του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αβδήρων κ. Γαλανόπουλου Σπυρίδωνος, το μέλος της οικονομικής επιτροπής  του Επιμελητηρίου Ξάνθης κ. Κάλφας Σπύρος, της 1ης (πρώτης) προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Λευκόπετρας κ. Κυριακίδου Σοφίας, του προέδρου Ποντίων Σάμου η Παναγία Σουμελά κ. Αβραμίδη Γεωργίου, του προέδρου ποντίων Ξάνθης κ. Ρωμανίδη Θεόδωρου, της π. προέδρου Γυναικών Λευκόπετρας κ. Αμβροσιάδου Αναστασία (Τασούλα), των πρώην προέδρων της Δημοτικής Κοινότητας Λευκόπετρας κ. Ναβροζίδη Γεωργίου και κ. Τσακουρίδη Ιορδάνη και των Ιερέων πατέρα Αθανάσιο και πατέρα Χαράλαμπο, εψάλη επιμνημόσυνη δέηση, ενώ στη συνέχεια η χορωδία του Συλλόγου ποντίων Ξάνθης απέδωσε τραγούδια για την Πατρίδα! τον Πόντο! και ακολούθησε εξαιρετική ομιλία από τη Φιλόλογο κ. Παπαδοπούλου Όλγα καταγόμενη από την Λευκόπετρα και αναφερόμενη στο γεγονός της γενοκτονίας και τεκμηριώνοντάς το ιστορικά προκάλεσε έντονη συγκίνηση. 

Μετά την ομιλία της κ. Παπαδοπούλου Όλγας έψαλαν όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο και κράτησαν όρθιοι ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της γενοκτονίας.

Στο τέλος, αφού διαβάστηκε από τους ιερείς  το κόλλυβο που επιμεληθήκαν οι κυρίες του Συλλόγου Αβραμίδου Αναστασία (Σούλα) και  Αμβροσιάδου Αναστασία (Τασούλα) για τα θύματα της γενοκτονίας των ποντίων! μοιράστηκε σε όλους και

ο Σύλλογος δεξιώθηκε όσους παραβρέθηκαν με καφέ και ποντιακά εδέσματα που ετοίμασαν οι κυρίες του χωριού.

Αξίζουν συγχαρητήρια στην δραστήρια Πρόεδρο κ. Κυριακίδου Βασιλική και τα μέλη του Συλλόγου.

 Το κόλλυβο που επιμεληθήκαν οι κυρίες του Συλλόγου Αβραμίδου Αναστασία (Σούλα) και  Αμβροσιάδου Αναστασία (Τασούλα) για τα θύματα της γενοκτονίας των ποντίων!

Σας παραθέτουμε παρακάτω την εμπεριστατωμένη ομιλία της κεντρικής ομιλήτριας φιλολόγου κ. Παπαδοπούλου Όλγας.

-1-

Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού

Ένα κομμάτι του ελληνισμού, οι Έλληνες του Πόντου μαζί με τον ιστορικό τους χώρο κινδύνεψαν να χάσουν και την ιστορική τους ταυτότητα. Από το 1922 μέχρι πρόσφατα πολλοί αγνοούσαν το δράμα του ποντιακού ελληνισμού και αυτό γιατί η επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους ήταν αυτή της λήθης.

            Ίσως εύλογα αναρωτηθεί κάποιος γιατί ασχολούμαστε με γεγονότα που ανήκουν στο παρελθόν, γιατί ξύνουμε παλιές πληγές, τι επιδιώκουμε; Προσπαθούμε να εξάψουμε τα μίση και τις έχθρες ανάμεσα στους δύο λαούς τη στιγμή μάλιστα που καταβάλλεται προσπάθεια να αλλάξει το σκηνικό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να οικοδομηθεί ένα κλίμα φιλίας και συνεργασίας;

Όχι βέβαια, δεν είναι αυτός ο στόχος μας. Όπως όμως γράφει και  ο Δ. Ψαθάς στον πρόλογο το έργου του «Η Γη του Πόντου», δεν πρέπει να θυσιάζουμε την ιστορική αλήθεια σε καμιά σκοπιμότητα. Μόνο με την ανανέωση μνήμης κα πίστης μπορεί να έχει συνέχεια ο ελληνισμός. Η ιστορική μνήμη οικοδομεί την ταυτότητα μιας χώρας και διασφαλίζει το μέλλον της. Είναι χρέος επομένως όλων  μας να θυμόμαστε αυτά τα γεγονότα, στην ιστορική μας πορεία οφείλουμε ως έθνος να τιμούμε το παρελθόν για να έχουμε μέλλον. Γι αυτό και η 19^η Μαιου ορίστηκε ως μέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από το ελληνικό κοινοβούλιο το 1994.

Οι Πόντιοι ήταν εγκατεστημένοι στον Εύξεινο Πόντο από τον 8^ο αιώνα π.Χ. Οι Μιλήσιοι είχαν ιδρύσει εκεί την πρώτη αποικία, τη Σινώπη. Η λέξη Πόντος που σημαίνει θάλασσα για πρώτη φορά αναφέρεται από τον Όμηρο. Έτσι όσοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Πόντου ονομάστηκαν Πόντιοι.

Μετά την κατάληψη της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς οι Έλληνες του Πόντου το 19^ο αιώνα άρχισαν πάλι να προοδεύουν και να κυριαρχούν στην οικονομική, κοινωνική και

-2-

πολιτιστική ζωή του τόπου. Τα χρόνια όμως της ευημερίας σύμφωνα με τις μαρτυρίες των προσφύγων τελείωσαν το 1914.

Οι λόγοι που οδήγησαν στην τραγωδία των Ελλήνων του Πόντου ήταν κυρίως η επιθυμία των Νεότουρκων να ιδρύσουν ένα εθνικό κράτος καθώς και τα οικονομικά συμφέροντα των Γερμανών στην περιοχή αυτή. Για να πραγματοποιήσουν οι Γερμανοί σύμβουλοι των Τούρκων κατάστρωσαν το Νοέμβριο του 1914 ένα αθώο στρατιωτικό σχέδιο ασφαλείας. Το σχέδιο αυτό ονομάστηκε « Λευκός Θάνατος» και είχε σκοπό με τις ταλαιπωρίες και τις κακουχίες στα μέσα πολύ βαρύ χειμώνα να εξαφανίσει τους Έλληνες του Πόντου και έτσι η Τουρκία απαλλαγμένη απ’ αυτούς να γίνει καθαρά τουρκική. Με το σχέδιο αυτό ήλπιζαν να αποφύγουν τη λύση της σφαγής, που ένα χρόνο πριν είχε εφαρμοστεί στους Αρμένιους και είχε εκθέσει πολύ την Τουρκία στην ανθρωπότητα.

Η συστηματική εξόντωση των Ποντίων και Αρμενίων ήταν προσχεδιασμένο έγκλημα. Με την καθοδήγηση του   Liman von Sanders από τις αρχές του 1914 άρχισαν οι εξορίες και οι διωγμοί. Οι Έλληνες εκτοπίζονταν από τις εστίες τους βίαια. Καίγονταν και καταστρέφονταν τα χωριά. Σφαγές, λεηλασίες, βιασμοί γυναικών σημειώνονταν παντού. Οι σποραδικές δολοφονίες αυξάνονταν καθημερινά. Χωρικοί που πήγαιναν στα χωράφια τους να δουλέψουν βρίσκονταν δολοφονημένοι. Οι διωγμοί και τα κρούσματα βίας γίνονταν ολοένα και περισσότερα. Τα βουνά και οι χαράδρες του Πόντου γέμισαν με πτώματα αθώων. Πολλοί πέθαιναν στα τάγματα εργασίας , τα Αμελέ ταμπουρού, που στην πραγματικότητα ήταν τάγματα θανάτου.  Εμπνευστής και εγκέφαλος  αυτής της επιχείρησης ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στόχος του ήταν η αποδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου ώστε εύκολα να καταφέρουν τον εκτουρκισμό και εξισλαμισμό αυτών που θα έμεναν.

Η αντίδραση των Ελλήνων του Πόντου ήταν να καταφύγουν στα βουνά και από εκεί να παλέψουν τον εχθρό. Πολλοί για να γλιτώσουν από τις σφαγές κατέφυγαν στην γειτονική ομόδοξη Ρωσία. Αρκετοί έχασαν τη  ζωή τους στο δρόμο για τη χώρα αυτή.

-3-

Το δράμα της γενοκτονίας ολοκληρώθηκε από  την κυβέρνηση του Κεμάλ Ατατούρκ. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του: «Επιτέλους ξεριζώσαμε τους Έλληνες του Πόντου».

Στην περιοχή του Πόντου έδρασε ένας αιμοσταγής Λαζός, ο Τοπάλ Οσμάν, κουτσός βαρκάρης. Τα θύματα στην περιοχή αυτή υπολογίζονται στις 353.000, ενώ σε όλη τη Μ. Ασία και την Ανατολική Θράκη τα 1.500.000. Όλος ο ελληνισμός της Ανατολής έφτανε τα 3.000.000 κατοίκους Στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική  καταστροφή  και την ανταλλαγή του πληθυσμού έφτασαν μόνο 1.221.849 άτομα. Οι αριθμοί δείχνουν το μέγεθος της τραγωδίας. Δυστυχώς όμως οι τουρκικές κυβερνήσεις δε σταμάτησαν εκεί. Προχώρησαν σε διώξεις σε βάρος του Πατριαρχείου, σε σφαγές των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το1955 και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου που άλλοτε έσφυζαν από ελληνική ζωή.

Η γενοκτονική τακτική της Τουρκίας συνεχίζεται και μέχρι σήμερα.  Το 1974 εισέβαλαν στην Κύπρο, στο βόρειο τμήμα της και ανάγκασαν 200.000 ελληνοκύπριους να εγκαταλείψουν τις εστίες του και να εγκατασταθούν στα νότια του νησιού.  Σήμερα ολοκληρώνουν τα σχέδιά τους προχωρώντας στη γενοκτονία των Κούρδων, ενός αρχαίου λαού, των Καρδούχων του Ξενοφώντα, οι οποίοι ζητούν στοιχειώδη εθνικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Αναφέρονται σε τουρκική και όχι σε μουσουλμανική μειονότητα στη  δυτική Θράκη αποσκοπώντας ποιος ξέρει πού;

Η σημερινή Τουρκία αν θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή χώρα και θέλει να γίνει μέλος της ευρωπαϊκής κοινότητας, πρέπει να σταματήσει να επιστρατεύει Τούρκους και ξένους ιστορικούς για να αντικρούσει τεκμηριωμένες  καταγγελίες των Αρμενίων και των Ελλήνων με γελοία επιχειρήματα και παραποίηση  ιστορικών εγγράφων.  Να σταματήσει την παραχάραξη της ιστορίας.  Επιβάλλεται να ακολουθήσει το παράδειγμα της Γερμανίας. Να παραδεχτεί τις πολυάριθμες γενοκτονίες που διέπραξε ή σκοπεύει να διαπράξει με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει, δεν παραδέχεται τα ιστορικά της λάθη, τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου.

-4-

Επιβάλλεται να ζητήσει μια συγνώμη γι΄ αυτά και να δώσει εγγυήσεις στην ανθρωπότητα και στον εαυτό της ότι δεν θα τα επαναλάβει. Επιβάλλεται να το κάνει, γιατί ό,τι απωθείται εμφανίζεται με μεγαλύτερη ένταση και επιμονή.

Ο αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα από την ίδια την Τουρκία πρέπει να συνεχιστεί.

Οι μεγάλοι της γης, που φαίνεται ότι δε διδάχτηκαν από τις καταστροφές και τις συμφορές της ανθρωπότητας από τους δύο ανθρωποκτόνους παγκοσμίους πολέμους, ας αφήσουν τους λαούς να ζήσουν ειρηνικά και δημιουργικά, γιατί οι λαοί μπορούν να συνυπάρξουν. Οι μεγάλοι της γης αντί να ρίχνουν ανθρωπιστικές βόμβες για να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ας επιδοθούν σε ειρηνικά προγράμματα, σε προγράμματα καταπολέμησης της πείνας, σε προγράμματα βελτίωσης κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών συνθηκών.  Αντί να κατασκευάζουν όπλα για την εξολόθρευση της ανθρωπότητας ας ενισχύσουν τους φτωχούς λαούς.

Τελειώνω με τα λόγια του Μέγα Αλέξανδρου σε μια σπονδή του στους θεούς του Ολύμπου. «Δώστε μας τη δύναμη που μας χρειάζεται, για να κάνουμε όλους τους ανθρώπους να ζήσουν μονιασμένοι από δω και πέρα σαν ένας λαός με προκοπή. Δεν υπάρχουν Έλληνες και βάρβαροι. Υπάρχουν ενάρετοι και κακοί.  Οι ενάρετοι ας κυβερνούν απ’ όπου και αν προέρχονται, απ’ όποια φυλή.»

Ας ευχηθούμε η ιδέα αυτή της συναδέλφωσης των λαών να κυριαρχήσει στον κόσμο μας.

-----------------------------------------------Ρωμέισα Καλομάνα

Ση καλομάνα σο κρεβάτ, καθέστε τα πουλίαμ
Η ώρα εν να λέω σας, εγώ, την ιστορίαμ
Τον πόνον ντο επέρασα, εκράτνα σην καρδίαμ
Ατά καμίαν κ’είπα τα, τρομάζ και η λαλίαμ

Σον Πόντο εγενέθα εγώ, εκεί εν η Πατρίδαμ
Έτανε χρόνια ταραγά, διωγμούς και πείναν είδα
Έντρισα και επίκα αγούρ, κ’εχάνα την ελπίδαμ
Περήφανα κ’ελεύθεροι, να ζούμε σην Πατρίδαμ

Έμπαιναν νύχτα οι τουρκάντ, κ’εσταύρωναν ποπάδες
Έρθαν και σο χωρίο μουν, κι’εγούεψαν μανάδες
Έσπαξαν όλια τα μωρά, αντρούδες, γεροντάδες
Θάμαν εν πώς επέζησα, άϊκα γιεράδες

Σο αίμαν εφουρκίουμνε, ναϊλή το τσικαρόπομ
Και εκεί εντούνε άψυχον, τ’αγούριμ σ’εγκαλιώπομ
Εβάρκιζα γιατί Θεέμ, ντ’  εποίκεν το πουλόπομ
Θεέμ όλτς εγώ έχασα, έλα έπαρ το ψόπομ

Την ψυμ ας έδινα εγώ, είδα την Παναϊαν
Εσύ θα ζεις είπεν γιαβριμ, έϊς σπόρον σην κοιλίαν
Δίδυμα θα τρανίντς εσύ, ρωμέϊκον έϊς καρδίαν
Προτού αποθάντς θα ιστορίϊς, για την γενοκτονίαν

Γιώργος Αβραμίδης
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.