Την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου τίμησαν την Κυριακή 21 Μαΐου οι τοπικές αρχές και οι φορείς του νομού Σάμου.

Την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου τίμησαν την Κυριακή 21 Μαΐου οι τοπικές αρχές και οι φορείς του νομού Σάμου.

Στην Σάμο, στις 11.30 το πρωί, πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση για
τους αδικοχαμένους της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, όπου, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και φορέων, κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο των πεσόντων στην κεντρική πλατεία ΄΄Πυθαγόρα΄΄ της πρωτεύουσας του νησιού, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των ενδόξων νεκρών και έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο.
Προηγήθηκε επίσημη δοξολογία στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, και μοιράστηκαν κόλλυβα από τον Σύλλογο Ποντίων Σάμου ΄΄Παναγία Σουμελά΄΄.
Ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από τον πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων Σάμου ΄΄Παναγία Σουμελά΄΄ κ. Αβραμίδη Γεώργιο.

 

Αγαπητοί κυρίες και κύριοι

Η 19^η Μαΐου είναι ημέρα σεβασμού και τιμής στον ποντιακό ελληνισμό.

Η Ελληνική Πολιτεία, με το νόμο 2193/1994  καθιέρωσε τη 19^η Μαΐου, κάθε έτους, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ο εορτασμός αυτός έχει σκοπό να τονίσει ιδιαίτερα και να υπενθυμίζει τα γεγονότα της δραματικής περιόδου 1916 - 1923 με τους διωγμούς, τη γενοκτονία και τoν ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους που είχαν σαν αποτέλεσμα να μετατρέψουν το λαό των Ποντίων σε ένα λαό προσφύγων και διασποράς.

Στην Μικρά Ασία την κοιτίδα του χιλιόχρονου Ελληνισμού η ορμητική εισβολή των Οθωμανών στο τέλος του 13^ου αιώνα και η κατάληψη της Καλλίπολης στη Θράκη το έτος 1354 και τέλος η κατάληψη της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1453 υπήρξαν αφετηρία δεινών που απείλησαν την ύπαρξη του Ελληνικού έθνους.

Σε μια εποχή που η δυτική Ευρώπη προχωρούσε με άλματα στη διαμόρφωση νέων θεσμών, πολιτικών και εκκλησιαστικών και μέσα από το πνεύμα της Αναγέννησης σημείωναν καταπληκτική πρόοδο τα γράμματα, οι επιστήμες και οι τέχνες, ο Ελληνισμός αγωνιζόταν για την επιβίωση του.

Η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών με την με αριθμό 96 απόφαση της 11^ης Δεκεμβρίου 1946 αποφάσισε τον χαρακτηρισμό της γενοκτονίας ως εγκλήματος διεθνούς δικαίου, γεγονός που αποτελεί πράξη ιστορικής σημασίας και καινοτομία για την εξέλιξη του διεθνούς δικαίου.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης πολιτικής των Τουρκικών καθεστώτων μεταξύ του 1894 και 1955.

Σύντομα οι προθέσεις των Νεότουρκων και των Κεμαλικών αποτυπώθηκαν σε διατάγματα και νόμους για να εξελιχτούν σε απροκάλυπτες βιαιοπραγίες, βιασμούς, φυλακίσεις.

Εκατομμύρια παιδιά, άνδρες και γυναίκες βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν η εξορίστηκαν από τα σπίτια τους μόνο και μόνο επειδή ήταν Έλληνες.

Στις ίδιες περιοχές και συχνά ταυτόχρονα δολοφονήθηκαν εκατομμύρια Αρμενίων και Ασσυρίων.

Το μόνο ‘’έγκλημα’’ αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων ήταν ότι ζούσαν εκεί όπου είχαν ζήσει οι πρόγονοί τους για χιλιάδες χρόνια πριν από τις τουρκικές εισβολές.

Οι Τούρκοι κυβερνήτες εκτέλεσαν με αφάνταστη συγκρότητα το σχέδιο τους να δημιουργήσουν μια Τουρκία για τους Τούρκους.

Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ ότι αναμφισβήτητα οι αρμονικές σχέσεις με τη γείτονα χώρα εξυπηρετούν και διευκολύνουν όλους μας, αμφότερων των πλευρών αλλά η αναφορά στο παρελθόν αποτελεί δικαίωμα στη μνήμη που δεν παραγράφεται.

Η προώθηση του θέματος της γενοκτονίας των Ποντίων και του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας δεν είναι μήνυμα αντιπαλότητας, αλλά μήνυμα γνησιότητας της ιστορίας και της γνώσης για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων της ζωής των λαών και την πρόληψη δολίων επιβουλών εναντίον της.

Ευχαριστώ.