«Μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος μας...» Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι !

ΕΝΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΝΟΜΟΥ ΣΑΜΟΥ ΕΔΡΑ: ΣΑΜΟΣ - ΠΡ. ΔΗΜ. ΝΙΚΟΛΑΡΕΪΖΗ 3 Τ.Κ. 83100 ΣΑΜΟΣ – ΣΑΜΟΥ ΤΗΛ. – FAX: 22730 80569 Police on line: 86-10188 E-Mail: eaysamou@hotmail.com http://enosi-astinomikon-samou.blogspot.com =================== Αρίθμ. Απόφ. Πρωτοδ. Σάμου: 72/216/27Ε.Δ./1996

Σάμος , 18 Φεβρουαρίου 2012

Αριθμ. Πρωτ: 602 / 1 / 1

================

Προς: Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (Π.Ο.ΑΣ.Υ.)

Κοιν:

1) Α’ ΒΑΘΜΙΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ( Διαμέσω Π.Ο.ΑΣ.Υ)

2) ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ - ΜΕΛΗ ΜΑΣ
3) ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

ΘΕΜΑ: «Μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος μας...»

Ήταν τότε στο ξεκίνημα της καριέρας μας που όλοι μας είχαμε δώσει τον ίδιο κοινό όρκο ο οποίος προέβλεπε την προάσπιση των Νόμων και του Συντάγματος της χώρας...

Ήταν ο ίδιος όρκος που σε κάποιο σημείο του μας έκανε να αναφωνήσουμε ο καθένας ξεχωριστά επαναλαμβάνοντας ότι θα αγωνιστούμε:

«μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος μας»

Από την επόμενη κιόλας ημέρα, η πολιτεία μας θωράκισε με όλα εκείνα τα εχέγγυα για την εκτέλεση των καθηκόντων μας, όπως επίσης και με ένα ατομικό όπλο!

Αυτή είναι και η ουσιώδης διαφορά ενός αστυνομικού από έναν οποιονδήποτε άλλο δημόσιο υπάλληλο! Την ώρα που η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων καλείται να διεκπεραιώσει τα καθημερινά καθήκοντά της μέσα σε ένα γραφείο, ο μάχιμος αστυνομικός από την άλλη ξέρει πως το πιστόλι που φέρει, αποτελεί πολύτιμο εφόδιο, αλλά ταυτόχρονα και ξεκάθαρη ένδειξη του κινδύνου που διατρέχει κάθε φορά που εκτελεί τα καθήκοντά του.

Ένας κίνδυνος ο οποίος δεν έχει μέτρο. Μπορεί να έχει διάφορες διαβαθμίσεις και να καταλήξει ακόμα και στην απώλεια της ίδιας του της ζωής!

Και μετά τί;

Την ώρα που ένας συνάδελφος κλείνει τα μάτια έχοντας πέσει εν ώρα καθήκοντος οι επόμενες κινήσεις είναι δεδομένες ...

Πρώτα οργή ...

Μετά αναζήτηση ευθυνών και του «τοις πταιει» ...

Τέλος σίγουρα οδύνη για την απώλεια του συναδέλφου και μοιραία η σκέψη ότι «θα μπορούσα εγώ να είμαι στη θέση του συναδέλφου που σκοτώθηκε, αλλά ευτυχώς είμαι καλά».

Ο κίνδυνος όμως που διατρέχουμε όλοι μας καθημερινά, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ευχολόγια! Κανένας από τους 100 και πλέον συναδέλφους μας οι οποίοι έπεσαν εν ώρα καθήκοντος δεν γνωρίζανε ότι εκείνη η βάρδια θα ήταν η τελευταία τους!

Ακόμη πιο βαρύς όμως είναι ο Γολγοθάς για τις οικογένειες των συναδέλφων που μένουν πίσω. Χήρα γυναίκα και ορφανά παιδιά καλούνται να ζήσουν τα επόμενα χρόνια της ζωής τους με πόνο ψυχής και ένα δυσαναπλήρωτο κενό!

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο οικονομικός παράγοντας, καθώς οι υποχρεώσεις στην οικογένεια του εκλιπόντος συνεχίζουν να τρέχουν και το βάρος σε αυτούς που μείνανε πίσω γίνεται ακόμη πιο μεγάλο...

Και μπορεί εμείς οι υπόλοιποι που μένουμε πίσω, να μην μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα στα πλαίσια της μείωσης της «ψυχικής οδύνης» της οικογένειας του συναδέλφου, μπορούμε όμως από την άλλη να συμμετάσχουμε όλοι από κοινού στην προσπάθεια να αναπνεύσει η οικογένεια του συναδέλφου που χάθηκε.

Ως εκ τούτου προτείνεται ως ελάχιστος φόρος τιμής, η καθιέρωση έκτακτης εισφοράς ύψους τουλάχιστον 2 € ανά μέλος της Π.Ο.ΑΣ.Υ. κάθε φορά που συνάδελφος χάνει τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος!

Αυτή η ελάχιστη προσφορά μένει απλά να πολλαπλασιαστεί επί του συνόλου των μελών της Ομοσπονδίας, προκειμένου να μπορέσει να προσδιοριστεί το μεγάλο όφελος για την οικογένεια του εκλιπόντος συναδέλφου!

Μακάρι η πολιτεία να μας είχε εξασφαλίσει όλους με μία ασφάλεια ζωής η οποία θα μας έκανε να ενεργήσουμε ακόμη πιο απρόσκοπτα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μας. Ακόμη όμως και αν κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί μέχρι και σήμερα, αυτό από μόνο του δεν θα πρέπει να κάνει όλους εμάς τους υπόλοιπους να μεμψιμοιρούμε και να παραμένουμε στην αδράνεια.

Θα πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο...

Είναι το ελάχιστο χρέος τιμής που πρέπει να εκπληρώσουμε προς κάθε πεσόντα συνάδελφο με το να σταθούμε αλληλέγγυοι απέναντι στην οικογένεια του και σε αυτούς που αφήνει πίσω...

Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στην θέση του.

Η σημερινή ημερομηνία 18-02-2012 αποτελεί μία ημερομηνία με ακόμη μεγαλύτερο συμβολισμό για την προώθηση αυτής της πρότασης.

Οι συνδικαλιστές πριν από εμάς, σε μία κίνηση συναδελφικότητας καθιέρωσαν το πρώτο ψυχοσάββατο κάθε έτους ως ημέρα μνήμης για τους πεσόντες συναδέλφους.

Στο χέρι μας είναι σήμερα, 11 χρόνια μετά την πρώτη επίσημη (από υπηρεσιακής πλευράς) τέλεση επιμνημόσυνης δέησης υπέρ των πεσόντων συναδέλφων, να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο την ουσιαστική διάσταση της έννοιας «συνάδελφος» και να καθιερώσουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής αυτή την έκτακτη εισφορά υπέρ των πεσόντων εν ώρα καθήκοντος συναδέλφων....

Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε έμπρακτα ότι δεν ξεχάσαμε και δεν σκοπεύουμε να ξεχάσουμε ΚΑΝΕΝΑ συνάδελφο που έπεσε εν ώρα καθήκοντος...

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι !

- Η παρούσα πρόταση αποτέλεσε εισήγηση του Ανθυπαστυνόμου Σάββα Λαζαρίδη, Οργανωτικού Γραμματέα της Ε.Α.Υ.Ν. Σάμου και έγινε ΟΜΟΦΩΝΑ ΔΕΚΤΗ από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Α.Υ.Ν. Σάμου.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
– Ο – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΛΙΟΚΑΥΤΟΣ ΘΩΜΑΣ	– Ο – ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ