Περιμένοντας την… Ανάσταση!

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, μέσα στην δίνη του καταναλωτισμού και του… εύκολου και φθηνού, γενικώς, κατέληξε το Πάσχα να είναι μια γιορτή – ευκαιρία για περισσότερη διασκέδαση στο αποκορύφωμά του μετά την Ανάσταση. Ίσως γι’ αυτό και τιμωρούμαστε τώρα με υπαιτιότητα δική μας φυσικά και κανενός άλλου!
Για να θυμηθούμε λοιπόν ότι πρέπει να συμπάσχουμε κάποια στιγμή, έστω και νοητά, φτάσαμε στο σημείο να ζούμε σ’ ένα καθημερινό άγχος και μια προσμονή που δεν γνωρίζουμε το ακριβές αντικείμενό της αλλά σίγουρα ελπίζουμε να μας φέρει σε καλύτερη απ’ την θέση που βρισκόμαστε το τελευταίο διάστημα.
Παρακολουθώντας το Θείο Πάθος, επιβάλλεται να γίνεται και η απαραίτητη αυτοκριτική αλλά και απολογισμός των πεπραγμένων μας για ν’ αποκτήσει νόημα η θυσία του Κυρίου. Η αλληγορία αλλά και η ‘εξέλιξη’ έχουν παίξει τον ρόλο τους αφού στην σύγχρονη κοινωνία η σταύρωση μπορεί πλέον να έχει πολλές μορφές όπως και η Ανάσταση που στην θρησκεία μας αποτελεί την επιβράβευση εκείνου που πόνεσε και υπέμεινε και υπέφερε με πίστη και υπομονή.
Δυο πυλώνες που μας κρατούσαν και μας κρατάνε ως σύνολο, στην ενεργό καθημερινότητα είναι φυσικά η υγεία του καθενός μας αλλά και η οικονομία κι όχι μόνο όσον αφορά το χρήμα με την στενή έννοια αλλά η οικονομία σε όλα όσα διαχειριζόμαστε. Με την κρίση που περνούν αυτοί οι δυο πυλώνες για διάφορους λόγους που όμως έχουν ως κοινό, την κακοδιαχείρισή μας, έχει τορπιλιστεί η κοινωνική συνοχή αλλά και η ελπίδα για την Ανάσταση.
Μοναδικό αποκούμπι για όσους πιστεύουν, η ανώτερη Θεία δύναμη που και μόνο με την ύπαρξή της μπορεί να δώσει ελπίδα και δύναμη για να συνεχίσουμε. Οι υπόλοιποι, βρίσκουν δικά τους υποκατάστατα κι όπως φαίνεται τα καταφέρνουν να συνεχίζουν κι εκείνοι αναγκασμένοι ν’ ακολουθήσουν.
Δυστυχώς όμως, όλοι μαζί, δυνατοί κι αδύναμοι, πιστοί και λιγότερο πιστοί, ενδόμυχα περιμένουμε την επόμενη, καλύτερη μέρα που θα ξεκινήσει η αισιόδοξη, διορθωτική περίοδος που ελπίζουμε να οδηγήσει σε καλύτερες μέρες.
Τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε γι’ αυτό, είναι υπόθεση του καθενός πλέον αφού έχει χαθεί κι η εμπιστοσύνη μεταξύ μας αφού η παραδοσιακή ελληνική ‘μπέσα’ μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται πλέον!
Δεν πρέπει όμως να το βάλουμε κάτω! Πρέπει να είμαστε δυνατοί, αποφασισμένοι κι αισιόδοξοι αφού τελικά από μας, απ’ τον καθέναν μας εξαρτάται και ο τρόπος που θα βιώσουμε τα Πάθη αλλά και ο τρόπος που θα έρθει η Ανάσταση!
Αυτοκριτική, υπευθυνότητα, ανάληψη των ευθυνών μας, καθαρή σκέψη με αποφασιστικότητα και προπαντός πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ως σύνολο! Συνταγές δεν υπάρχουν δυστυχώς αλλά τα συστατικά της επιτυχίας είναι δεδομένα!
Ας τα χρησιμοποιήσουμε με σύνεση βιώνοντας το Θείο Πάθος και περιμένοντας την Ανάσταση που όλοι επιθυμούμε να ακολουθεί!
Καλό Πάσχα σε όλους!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ